martes, 29 de junio de 2021

Quiero despertar en ti - I want to wake me up in you - Voglio svegliarmi in te - Je veux me réveiller en toi

  Hoy quiero despertarme en ti, en esa habitación que quería redecorar año tras año, con esos rayitos de sol, que cuando no estaba nublado, se colaban por una persiana un tanto destartalada. Hoy quiero despertar en ti, y aunque sea verano, desperezarme bajo las mantas. Andar al comedor, descalza o con chanclas, y desayunar medio dormida contemplando la ría y el ritmo de un nuevo día. Conducir a playas salvajes que surgen de los bosques, esas donde el agua es tan fría y cristalina que prefiero contemplar desde la orilla. Donde nadie saben si suben o bajan, pero donde encuentro mi lugar en cada subida y en cada bajada. Donde sus puestas de sol superan, con creces, cualquier filtro o intensidad de color. Un verano gallego, como todos los que recuerdo desde que tengo uso de razón. Porque "morriña" es una palabra que tengo tatuada en el pie, pero encadenada al alma. Morriña, una palabra que gana más fuerza cada mañana. Porque hoy quiero despertarme en ti y poder decir, de nuevo, estoy en casa, por fin. 


  Today I want to wake me up in you, in that room that I wanted to redecorate year after year, with those little rays of sun, that when it wasn't cloudy, they sneaked through a somewhat rickety blind. Today I want to wake me up in you, and even if it's summer, stretch under the covers. Walk to the dining room, barefoot or in flip-flops, and have breakfast half asleep contemplating the estuary and the rhythm of a new day. Driving to wild beaches that emerge from the forests, those where the water is so cold and crystal clear that I prefer to contemplate from the shore. Where nobody knows if they go up or down, but where I find my place in each rise and fall. Where its sunsets far exceed any filter or color intensity. A Galician summer, like all the ones I remind since I can remember. Because "morriña" (homesickness) is a word that I have tattooed on my foot, but chained to my soul. Morriña, a word that gains more strength every morning. Because today I want to wake me up in you and be able to say, again, I am, finally, at home.


  Oggi voglio svegliarmi in te, in quella stanza che volevo ridecorare anno dopo anno, con quei piccoli raggi di sole, che quando non era nuvoloso, si infilavano di soppiatto attraverso una tenda un po' traballante. Oggi voglio svegliarmi in te, e anche se è estate, stendermi sotto le coperte. Camminare verso la sala da pranzo, a piedi nudi o in infradito, e fai colazione mezzo addormentata contemplando l'estuario e il ritmo di un nuovo giorno. Guidando verso spiagge selvagge che emergono dai boschi, quelle dove l'acqua è così fredda e cristallina che preferisco contemplarla dalla riva. Dove nessuno sa se salgono o scendono, ma dove trovo il mio posto in ogni salita e discesa. Dove i suoi tramonti superano di gran lunga qualsiasi filtro o intensità di colore. Un'estate galiziana, come tutte quelle che ricordo da quando ho memoria. Perché "morriña" (nostalgia) è una parola che mi sono tatuata sul piede, ma incatenato all'anima. Morriña, una parola che ogni mattina prende più forza. Perché oggi voglio svegliarmi in te e poter dire, ancora, che sono, finalmente, a casa.


  Aujourd'hui je veux me réveiller en toi, dans cette chambre que je voulais redécorer année après année, avec ces petits rayons de soleil, que quand il ne faisait pas nuageux, ils se faufilaient à travers un store un peu branlant. Aujourd'hui je veux me réveiller en toi, et même si c'est l'été, m'étirer sous les couvertures. Marcher jusqu'à la salle à manger, pieds nus ou en tongs, et prendre mon petit-déjeuner à moitié endormie en contemplant l'estuaire et le rythme d'une nouvelle journée. Conduire vers des plages sauvages qui émergent des forêts, celles où l'eau est si froide et cristalline que je préfère contempler depuis le rivage. Où personne ne sait s'ils montent ou descendent, mais où je trouve ma place dans chaque montée et descente. Où ses couchers de soleil dépassent de loin tout filtre ou intensité de couleur. Un été galicien, comme tous ceux dont je me remémore aussi loin que je m'en souviens. Parce que "morriña" (mal du pays) est un mot que j'ai tatoué sur mon pied, mais enchaîné à mon âme. Morriña, un mot qui gagne en force chaque matin. Parce qu'aujourd'hui je veux m'éveiller en toi et pouvoir dire, encore une fois, je suis, à la fin, chez moi.







Pontevedra, Rias Bixas - Galicia (Spain)

5 comentarios:

  1. Me encanto el escrito y las fotografías, saludos:D

    ResponderEliminar

  2. Morriña,saudade,máxia,tristura,ledicia....Iso é Galicia!.Cris:Moi fermoso o teu escrito.Así de fermosas son as cousas cando saen da ialma.Eu nunca vou esquecer á miña nena do "pelo pincho".Biquiños.

    ResponderEliminar
  3. I can certainly say that this information provided by you might be beneficial for many students. I appreciate your for your efforts. Keep sharing.
    Expert SEO Khazana | Active Social Bookmarking Sites

    ResponderEliminar